Gertie Jaquet

'Ik vind het heel leuk dat ik door mijn tekeningen een eigen wereld kan bedenken en zelf kan beslissen hoe de karakters en de omgeving in de verhalen eruitzien.'

Je zou Gertie Jaquet kunnen kennen van de boeken over Haas die zij maakte met Annemarie Bon, maar ook is zij bekend van de boeken over het duo Mo en Tijger (Elisabeth Mollema). Gertie maakte verder nog prentenboeken, vaak samen met schrijvers, maar ook bracht zij zelf een paar prentenboeken uit, waaronder Het snoepprinsesje (2009). Haar handschrift is opvallend en de oplettende kijker kan haar werk goed onderscheiden door haar expressieve en speelse handschrift. Je ziet in haar werk dat ze verfijnde details combineert met een wat meer spontane uitstraling waarbij kleuren heel bepalend zijn. Haar werk straalt een en al plezier uit, waardoor kinderen zin krijgen de illustraties te bekijken. De hoogste tijd om Gertie Jaquet in et zonnetje te zetten!

Kun je in het kort iets over jezelf vertellen?

Ik ben geboren in Egmond aan Zee, maar woon sinds mijn achttiende in Amsterdam, nu samen met mijn vriend midden in het centrum van de stad. We hebben samen een dochter, die nu volwassen is. Thuis wonen we boven de metro, mijn studio is juist in een ruimte onder het spoor, waar de hele dag treinen boven ons hoofd denderen. Daar teken ik, maar ik maak ook heel veel stempels, dat is een beetje uit de hand gelopen hobby. Die zelfgesneden stempels gebruik ik ook vaak in mijn illustraties. Een aantal kinderboeken heb ik helemaal geïllustreerd met stempels, zoals Piep de Roek (Gertrud Jetten/uitgeverij Kluitman/2020) en Gompelemikkie! (Paul Arnoldussen/uitgeverij Rubinstein/2014).

Ik vind het ook uitdagend om voor heel andere opdrachten stempels te maken. Dan bestellen mensen persoonlijke stempels bij me, bijvoorbeeld voor een ex libris, een juffenstempel of een geboortekaartje of een logo voor een café. Linosnedes maak ik als vrij werk, dat zijn eigenlijk gewoon extra grote stempels! Inmiddels heb ik duizenden stempels gemaakt, ik schreef er het boek Stempelen! (Ploegsma/2017) over. Stempels spreken mensen echt aan, volwassenen komen net zo graag als kinderen naar de workshops waar ik ze leer hoe ze hun individuele stempels kunnen snijden.

Naast het grafische werk maak ik keramiek, ik hou ervan om plastisch te werken. Grappig genoeg zie je duidelijk overeenkomsten tussen mijn getekende en gekleide figuren :)

Waar ik nog meer van houd? Wandelen en fietsen door de stad en reizen met de trein, liefst door Italië. En natuurlijk, van zwemmen in het prachtige Zuiderbad…

Illustratoren die ik heel erg bewonder zijn Jean-Jacques Sempé, Tove Jansson, Saul Steinberg en Quentin Blake.

Hoe ben je illustrator geworden?

Als kind was ik al gefascineerd door de illustraties in de boeken die ik voorgelezen kreeg of zelf las. Er waren illustraties bij waar ik als het ware helemaal in kon verdwijnen, zoals die van Carl Hollander en Jiří Trnka. Toen ik op de middelbare school zat wist ik al dat ik later wilde illustreren.

Ik heb aan de Gerrit Rietveld Academie gestudeerd en had daar les van o.a. Carl Hollander, Waldemar Post en Thé Tjong Khing.

Sinds 1983 werk ik als zelfstandig illustrator. Vanaf die tijd heb ik steeds een werkruimte gedeeld met verschillende collega’s, die me ieder op hun eigen manier geïnspireerd hebben.

Hoe ga je te werk?

Ik begin altijd met potloodschetsen, eerst van de belangrijkste karakters, die ik van verschillende kanten probeer te tekenen, daarna van het hele verhaal. Dan werk ik deze uit met penseelpen, pastelkrijt, kleurpotlood en soms gebruik ik ook nog ecoline of “posca-stiften”.

Ook wanneer ik illustreer met stempels maak ik eerst de schetsen met potlood, daarna maak ik de stempels, die ik afdruk en dan scan, zodat ik op de computer alles bij elkaar kan brengen en eventueel de kleuren kan aanpassen.

Voor een prentenboek maak ik een soort dummy waarin ik van alles verzamel ter inspiratie en waarin ik ook schetsen maak. De dummy van Het Snoepprinsesje zat vol plaatjes van allerlei soorten snoep, taarten, paleizen en kroonluchters.

Mijn inspiratie haal ik van mensen op straat en de illustratoren en kunstenaars die ik bewonder; Instagram is ook een belangrijke inspiratiebron.

Wat vind je het leukste aan het maken van, en dus werken aan, een kinderboek?

Ik vind het heel leuk dat ik door mijn tekeningen een eigen wereld kan bedenken en zelf kan beslissen hoe de karakters en de omgeving in de verhalen eruitzien. Als het boek uiteindelijk gedrukt is en de postbode aanbelt met een doos vol exemplaren is het een grote verrassing om mijn tekeningen samen met de tekst waarbij ze horen terug te zien!

Hoe zou je eigen stijl het best omschrijven?

Mijn stijl is langzaam maar zeker veranderd, persoonlijker geworden denk ik, meer een weerspiegeling van hoe ik naar de wereld kijk. Ik denk dat mijn tekenstijl zorgvuldig en sfeervol is, met gevoel voor detail en humor.

Wat was je eerste boek waar je illustraties voor maakte? En wat is het meest recente boek waar je aan gewerkt hebt?

Een van de eerste boeken die ik illustreerde was Ik ben de baas geschreven door Rindert Kromhout, voor uitgeverij Zwijsen.

Mijn meest recente boek Wie komt er op mijn feest? heb ik geschreven én geïllustreerd en dit verscheen bij uitgeverij Kluitman. Het gaat over een meisje dat niet gevraagd wordt op een verjaardagsfeestje en dan zelf een feest bedenkt.

Is er een boek dat of misschien wel een specifieke illustratie die voor jou extra bijzonder is?

De boeken over Haas zijn me heel dierbaar, ze zijn geschreven door Annemarie Bon en samen maakten we 18 boeken over onze held. En ook nog een poppenkastvoorstelling, waarvoor ik de handpoppen en de decors maakte. Haas staat op het beschermhoesje van mijn telefoon; als ik mensen fotografeer, beginnen ze al te lachen als ze Haas dan zien met zijn malle lange oren – dat soort reacties maakt me blij.

Iemand die mijn illustratie zag uit Een jaar lang feest met Haas (Annemarie Bon/Moon/2013) zei eens dat hij altijd zo blij werd van precies deze tekening, waarop dieren uit het bos staan te kijken naar Rat, die het nieuwjaarsvuurwerk afsteekt. Hij zag gewoon dat die dieren geweldig gesteld zijn op elkaar. Dat is ook wat ik erin gelegd had. Ik denk dat die liefde wel een aspect van mijn werk is en dat mensen dit ook herkennen.

Wat zou je nog heel graag willen uitbrengen?

Ik zou heel graag een prentenboek willen schrijven helemaal geïllustreerd met mijn stempels.