'woei-waai, woei-waai
zoek de veren
zeven veren
van de bonte papegaai...'
De vader van Doenja en Jorkos komt op een avond niet meer terug van het bomen hakken. Waar zou hij nu toch zijn? Doenja droomt op een nacht waar haar vader is en zij en Jorkos gaan op zoek. Ze komen bij de kaarsrechte lange bomen waar hun vader het zo vaak over heeft en vinden daar zijn bijl. Op die bijl zit een wolkmannetje, het mannetje uit de droom van Doenja. Hij vertelt dat ze Nevelkoningin hun vader gevangen houdt. Ze kunnen hun vader terugkrijgen als ze de Nevelkoningin zeven veren van de bonte papegaai brengen. Die papegaai woont in de bergen achter de zee. Ze moeten een rode, blauwe, gele, oranje, een witte en zwarte veer uit hem trekken. De zoektocht naar de papegaai is moeilijk en gaat onder andere door bergen, woestijnen, moerassen, maar beetje bij beetje komen ze steeds dichterbij en vangen ze veer na veer. Zal het hen lukken alle veren te pakken te krijgen?
Dat Paul Biegel goede boeken heeft uitgebracht, weten veel mensen. Zijn verhalen zijn ijzersterk, het ene net iets mooier dan het andere verhaal, maar allemaal hebben ze een bijzonder krachtige opbouw. Dit boek blinkt uit wat dat betreft, vanwege de afgebakende gebeurtenissen die samenvloeien tot één verhaal.
De illustraties zijn zoals we gewend zijn van Linde Faas, sprookjesachtig en dromerig. Helemaal passend bij dit sprookjesachtige verhaal. Bijzonder ook hoe de veren lijken op te lichten, haast magisch.
.