Een hartverwarmend filosofisch verhaal over het leven, omgaan met elkaar én de natuur.
Ik had een ander boek van Wouter Klootwijk al eerder gelezen en was aangenaam verrast. 'Hoog in de boom begint de zomer' vond ik een sterk krachtig boek en dit eerdere boek van hem, is dat ook.
Je stapt de wereld in van Jan en Vera, een wereld waarin ze niet weten waar ze vandaan komen; een wereld waarin geen anderen zijn. Of toch wel, want naarmate het verhaal vordert ontmoeten ze meer kinderen, namelijk Willie, JanJan, Tom, Tim, Wies en Joz. Later ontmoeten ze een gestrande visser. Ze proberen eerst een vlot te bouwen om naar de overkant te varen, waar dat ook mag zijn. Ze willen steeds meer zien en raken ook nieuwsgierig naar het ruisen van de zee.
Een boek over vriendschap, over samen overleven. Je vraagt je al snel af wat er toch gebeurd is dat de kinderen zo verdwaasd zijn. Wat is er in deze wereld gebeurd?
Een simpel pakkend boek met poëtisch eenvoudig taalgebruik dat het op het eerste gezicht een erg goed boek voor lezers in groep 4. Maar zullen deze lezers alle diepere serieuze lagen wel doorhebben? Het lijkt eigenlijk wel een vreselijke wereld zonder eten en met een natuur die steeds minder waard wordt. Een beetje een alleen op de wereld idee of einde van de wereld gevoel...