Dit boek gaat over 'een noodgeval'. Dat noodgeval is de rare Pien die in de klas van Homme zit. Ze komt onverwachts logeren bij Homme thuis, omdat Piens moeder ziek thuis. Homme vindt het helemaal niks, al helemaal niet omdat Pien in zijn bed mag slapen en hij naar de kamer van zijn broer moet verhuizen én omdat zijn moeder Pien voortrekt en heel aardig doet, terwijl hij haar echt niet aardig vindt. Homme zoekt zijn toevlucht bij Kees, de fietsenmaker. Hier vindt hij materiaal waar hij ijzerdieren mee kan maken; dat is wat hij het liefste doet. En dat hij hier zijn hart kan luchten bij Kees, is toch wel een heel fijne bijkomstigheid. Maar Kees raadt Homme ook aan op onderzoek uit te gaan.
Je volgt het verhaal vanuit Homme, vier weken lang. De gedachten van Pien zijn in de gedichten verwerkt die veel in het boek voorkomen aan het eind van een aantal hoofdstukken. Uit die gedichten maak je al snel op dat er veel in haar hoofd omgaat. Zeker niet te zwaar, maar juist zeer toegankelijk lees je hoe het is om op te groeien terwijl je moeder ziek is en niet voor je kan zorgen. Op het eind valt alles op z'n plaats.
Het omslag en de kleine illustraties van Linde Faas zijn werkelijk prachtig.
Een hartverwarmend verhaal dat vlot leest en fijn geschreven is. Het snijdt heel veel thema's aan op een natuurlijke manier, zoals diversiteit, armoede, eenzaamheid, ziekte, vertrouwen, eenzaamheid en anders zijn. De kracht van het boek? Zo'n heftig onderwerp ijzersterk uiteenzetten.