Het boek start direct pittig met het hoofdstuk 'even radioactief zijn': een beschrijving van een kankerbehandeling die Ross ondergaat. Dit verhaal gaat over Ross. Je leest hoe hij een zeldzame vorm van kanker in een traanklier ontdekt, hoe hij alle behandelingen ondergaat, hoe zijn zicht verslechtert, hoe hij ermee gesteund én gepest wordt ('waarom die acceptatie die ene dag en nu al dat gestaar?') , hoe hij gitaar leert spelen en hoe hij nieuwe vrienden krijgt. Maar bovenal lees je over hoe anders zijn voelt, over elkaar steunen, er voor elkaar zijn en je lasten dragen (die voelen als een 'honderdvijftig kilo zware steen' maar gelukkig 'heeft iedereen natuurlijk een steen...').
Het boek bevat schitterende zinnen. Een voorbeeld: ' Als je toch die rare gast moet zijn, wees er dan ook trots op'. Een uitspraak van Ross' vriendin Abby die er voor hem is. De vormgeving is ook mooi; af en toe net even afwijkend door de illustraties of berichten die via de telefoon worden gestuurd en de strips van Batpig, gemaakt door Ross zelf.
Een verhaal dat gebaseerd is op eigen ervaringen met kanker, maakt een verhaal geloofwaardig en sterk. En dat is dit verhaal. Maar zeker niet te zwaar, de humor (vooral personage Frank is een hele fijne toevoeging) en de positieve ontwikkelingen in dit boek maken dit boek absoluut geen zware kost