Een heel bekend sprookje in een nieuw, verrassend en origineel jasje dat nog meer past bij deze tijd. Dat dit verhaal nog steeds een originele uitwerking kan hebben, laat Bethan Woolvin goed zien.
De kracht zit in de eenvoud van de tekst in combinatie met de fenomenale illustraties. Met maar drie kleuren (zwart, grijs en rood (en wit) is het niet direct heel kleurrijk, maar heel overzichtelijk en daarmee vooral door het rode erg aantrekkelijk. De tekst is eenvoudig en bevat af en toe wat herhaling, waardoor dit een goed voorleesboek is. Het ontbreken van tekst aan het eind van het verhaal en de illustraties die veel aan de verbeelding overlaten, nodigen uit tot gesprek. En juist dat kan heel goed met dit boek.
Dat verhaal een beetje anders is, maar toch ook weer hetzelfde is als het oorspronkelijke verhaal is merkbaar. Roodkapje moet cakejes naar grootmoeder brengen. Onderweg is ze niet bang voor de wolf die ze tegenkomt en dat valt op want 'dat hadden sommige kleine meisjes heel eng gevonden. Maar dit meisje niet.' is dan ook een zin die we regelmatig tegenkomen. De rest van het verhaal laat zich raden. Het verrassende is dat Roodkapje niet bang is en de wolf door heeft. Wat volgt is een geestige en niet verwacht eind.
Dat een verhaal goed verteld kan worden door beeld én tekst, dat alles perfect samenhangt, laat dit verhaal goed zien. Een sprekend geheel, waarbij vooral Roodkapje spreekt door haar ogen én de wolf door zijn ogen.
Niet voor niets een prijswinnend boek in Engeland. Bethan Woolvin won met dit boek twee prijzen en het werd uitgeroepen tot 'Best Illustrated Book' van den New York Times.
Auteur: Bethan Woollvin
Vertaler: Berd Ruttenberg
Jaar: 2024
Genre: prentenboek
Leeftijd: 4+
Uitgeverij: Hoogland & Van Klaveren