Robbies vader, Vos, is staartenmaker. Niet te verwarren met stratenmaker in de haast bij het voorlezen...
Staarten maken? Dat is gek; wat is dat dan? Alle dieren hebben toch normaal gesproken staarten? Al snel wordt duidelijk dat allerlei dieren van heinde en ver naar de winkel van Robbies vader komen om een bijpassende staart uit te zoeken. De oplettende kijker ziet al snel dat de dieren staartloos de winkel binnenkomen en een staart hebben als ze de winkel verlaten. Dat is meteen een mooi gespreksonderwerp, want weten de kinderen welke staart bij welk dier hoort? Kunnen ze dat omschrijven?
Vos houdt graag vast aan tradities en maakt bijvoorbeeld graag werkstaarten of bruiloftstaarten. Hij wil dus niet van Robbie horen dat het ook anders kan en dat het niet allemaal volgens het boekje hoeft, zoals een staart met felle kleuren. Robbie besluit zijn ideeën waar heel veel dieren in verwerkt zitten, uit te werken. Zal Vos er anders over gaan denken, als er een klant komt, die ineens Robbies ontwerp ontdekt? En zo is het eigenlijk ook in het gewone leven: anders zijn of out of the box denken, hoort erbij en levert vaak de mooiste ontwerpen, ideeën of gesprekken op.
De verhaallijn die parallel loopt (iets met hele kleine dieren) is een goede en originele toevoeging. Die zal niet iedereen meteen opvallen.
De prenten zijn een explosie van kleuren, vooral de pagina's waarop Robbie zelf staarten gaat ontwerpen. Door de fijne passend herfsttinten, is het een mooi geheel. Er valt echt heel veel te zien. Kinderen zullen hun ogen uit kijken. Zo zie je een statige walrus in een bruin pak, de muizenbroers met hun eigen winkel, de prijzen van Vos en allerlei boeken met informatie over staarten.