Misschien ken je Annet Huizing van het fantastische non-fictie boek De zweetvoetenman. Dit is wederom een prachtboek. Ole is een dertienjarige jongen die met zijn ouders vanwege geldproblemen (tijdelijk) moet verhuizen naar het huis van zijn net overleden opa vlakbij de Belgische grens. Dat huis hebben ze geërfd en krijgen ze niet verkocht. Gek vindt Ole dat allemaal, want Ole weet niet beter dan dat zijn opa al ontzettend lang dood is; hij heeft hem nooit ontmoet. Waarom heeft zijn vader achter gehouden dat zijn opa nog leefde? Als Ole en zijn vader (zijn moeder gaat maanden weg op een ontspanningsvakantie) aankomen bij het huis schrikken ze allebei: het is oud en vervallen en er is geen wc en douche binnen. Steeds meer gekke dingen worden door Ole ontdekt en er komen allerlei geheimen binnen de familie boven drijven.
De schrijfstijl is heel prettig en soms humoristisch:
'Het ergste is dat er twee lijken uit de kast zijn gekomen' zei hij.
Ik schoot uit m'n stoel. 'Getver! Lijken? Lagen er lijken in opa’s huis?"
Annet Huizing schrijft heel beeldend, het lijkt alsof je zelf ook een personage bent in het boek. Het was alleen nóg iets mooier geweest als er iets minder op de geschiedenis van de smokkelaars was ingezoomd maar meer op Ole zelf en daarbij de relaties binnen een familie, want daar lijkt het toch om te gaan.