'Er is helemaal niets mis met huilen, het is een taal die iedereen spreekt. Tranen zeggen meer dan woorden.'
In dit prachtig geïllustreerde en originele boek worden heel wat traantjes gelaten, maar Noemi Vola laat zien dat dát dus juist helemaal niet erg is. Ze doet dat op een humoristische manier waar je heel voorzichtig een wijze les uit kan halen.
Misschien ken je De woelige wereld van de worm, een eerder boek van Noemi Vola, dan zou je deze specifieke worm kunnen herkennen. Een andere worm dit keer, maar je herkent aan de kleuren en vormen wel direct dat het om een worm van Noemi Vola gaat. In dit boek maak je op de eerste bladzijde kennis met een verdrietige worm, die steeds verdrietiger wordt. De voorlezer spreekt de worm aan: 'je moet wel een beetje lachen hoor....!' en daardoor ben je direct geboeid. Die vorm van een gesprek tussen de voorlezer (tekst) en de worm (illustraties) is geestig en origineel. Waarom is de worm verdrietig? Wat is er toch? En als de worm dan ineens heel hard begint te huilen, is dat een ramp. De voorlezer probeert de worm op te vrolijken en tips te geven wat je wel niet allemaal met tranen kunt doen: 'Doe dus iets nuttigs met je tranen.' Bij het geven van de tips staan veel andere dieren die huilen waarbij te zien is én te lezen is wat ze met hun tranen doen. 'Iedereen heeft het wel eens te kwaad', zelfs superhelden, voetballers, mieren en stenen. Oh, en dat je het even weet 'boeken hebben nu eenmaal een einde...behalve tranen, daar komt nooit een einde aan.' Kortom, een heerlijk verhaal dat van begin tot eind boeit en vaak gelezen kan worden of het nu stukjes zijn uit het boek om over na te denken of gewoon het hele boek.
De vrolijke, frisse, kleurrijke illustraties maken dit boek nog meer tot een feestje om te lezen. Je zou denken dat verdriet er treurig of troosteloos uitziet, maar in dit boek is het treurige alleen te zien aan de tranen en verdrietige gezichten. Alles eromheen maakt het geheel door het kleurgebruik juist vrolijk. Eigenlijk is het door de humor en vrolijke kleuren een hoopvol verhaal. Huilen hoort er nou eenmaal bij. De taal in het boek is haast even vrolijk, want zeg nou zelf een steen die zich keigoed kan verstoppen, dat is heerlijke taal.
Het is even wennen voor de voorlezer dat je met de worm praat, maar door deze vorm zijn kinderen direct betrokken bij het verhaal en kun je fijn interactief aan de slag met dit boek. Gespreksstof genoeg: emoties, gevoelens, acceptatie en meer.