Een soort vonk is een prachtig boek over anders zijn. Addie is een autistisch meisje dat met haar vader, moeder en zussen Keedie en Nina in Juniper, Schotland. Addie en Keedie begrijpen elkaar heel goed, ze zijn allebei autistisch en voelen elkaar goed aan.
Addie wordt gepest, vooral door haar juf Murphy en het populaire meisje Emily. Gelukkig staat ze er in de klas toch niet helemaal alleen voor: het nieuwe meisje Audrey leert ze steeds beter kennen en ze worden langzamerhand vriendinnen. Als er een schoolproject wordt gestart besluit Addie alles op alles te zetten om een gedenksteen te laten plaatsen in Juniper ter nagedachtenis aan de zogenaamde heksen; vrouwen die ten onrechte werden veroordeeld. Niet zo gek dat ze op wil komen voor deze heksen, want het waren gewone vrouwen die net als Addie zelf totaal niet begrepen werden; ze zijn anders. Helaas denkt het dorp er heel anders over.
Krachtig aan dit boek is dat de talenten van iemand die autistisch is, worden uitgelicht. Ook wordt autisme uitgelegd als de moeder en vader van Addie in gesprek gaan met school: "wat ze nodig heeft, is structuur, steun en begrip". Iets wat ze op school juist totaal niet krijgt.
De band tussen de zussen is prachtig. Keedie en Addie die elkaar volop begrijpen zonder eigenlijk een woord te zeggen. Nina lijkt anders, maar aan het eind van het boek blijkt dat ze toch meer overeenkomsten hebben dan op het eerste gezicht zo leek. Er komt steeds meer begrip. Helemaal na het treurige voorval waarbij het woordenboekje van Addie wordt verscheurd. Ze blijkt minder alleen te zijn dan ze dacht...
En die vonk? Voel jij je weleens heel erg overprikkeld dat je bijna ontploft? Ja? Dan snap je die vonk.
Indrukwekkend, ontroerend, heel prettige schrijfwijze en prachtige woordkeuzes! Een ideaal boek om kinderen kennis te laten maken met wat autisme is en wat het kan betekenen voor iemand die autistisch is.