Een hartverwarmend prentenboek over zorgen voor een ander en de band die een kind met zijn of haar oma kan hebben.
In dit boek volg je een kind dat beschrijft wat hij en zijn oma, Baba, allemaal doen. Zijn vader brengt het kind elke ochtend naar Baba. Baba zorgt voor het kind, geeft het eten, brengt het naar school en haalt het weer op. Baba laat zien dat de kleine dingen ertoe doen én dat daarbij geen woorden nodig zijn. Oma wijst, kijkt, raakt aan en humt. In haar tuin is veel te zien, veel te ruiken en veel te eten. Zelfs de wormen die oma zoekt en vindt, zijn van nut in de tuin van Baba. Die zijn misschien wel het belangrijkst. Als Baba te oud wordt om voor zichzelf te kunnen zorgen, komt ze bij het kind wonen. Nu zijn de rollen zichtbaar, zowel in tekst als beeld, omgedraaid. Als het kind dan een zaadje van een zonnegouden kerstomaat plant, weet het kind wat nog ontbreekt.
Mooi uitgewerkt verhaal dat ontroert en raakt. Beeld en tekst zijn beide ontzettend krachtig. De vertaling van Edward van de Vendel lijkt haast geen vertaling, maar de oorspronkelijke tekst die perfect past bij de bijzondere illustraties van Sydney Smith. Grote illustraties, kleine illustraties die ene keer vaag zijn en de andere keer scherper. Een mooi geheel. Dat woorden soms niet nodig zijn en dat beelden voor zich spreken, laat dit boek goed zien. Die woorden die meer beeld nodig hebben, hebben dat gekregen in dit boek.
Wat misschien niet elk kleuter zal begrijpen is waarom Baba de wormen in de aarde stopt. Iets waar je als voorlezer juist met kinderen over door kan gaan denken. Het ene kind zal denken dat de wormen juist de plantjes opeten, terwijl een ander misschien juist door heeft dat een worm zorgt voor lucht en ruimte voor water. Kortom, niet alleen een boek om het over thuis te hebben, maar juist ook om het over de kleine dingen in het leven én de natuur te hebben. 'Filsofeermateriaal'genoeg.