'Toen ik een jaar of zeven was, maakten mijn ouders vaak ruzie. Ik was heel bang dat ze zouden gaan scheiden en dat wilde ik natuurlijk niet. Dus ik nam mezelf voor dat als ze dat gingen doen, ik niet thuis bleef wonen. Dan zou ik weglopen! Ik pakte alvast een tas in, mijn weglooptas. Ik heb die tas alleen nooit hoeven gebruiken, hij heeft heel lang onderin mijn kast gelegen. Mijn ouders bleven bij elkaar, ze gingen pas scheiden toen ik 18 was. En toen was ik al het huis uit.

Toch heb ik me nog lang afgevraagd wat er gebeurd zou zijn als ik die tas wél had gebruikt. Hoe zou mijn wegloopavontuur er dan uit hebben gezien? Deze vraag leidde uiteindelijk tot het schrijven van 'Wegloopdagen', mijn eerste 10+-boek. Hierin besluit Luca weg te lopen omdat hij denkt dat zijn twee vaders gaan scheiden. Hij durft dat niet in zijn eentje te doen en gaat op zoek naar een beste vriend. Uiteindelijk vindt hij die via het prikbord in de supermarkt. Imane heet zijn nieuwe beste vriend. Toevallig gaat zij ook weglopen, maar om een heel andere reden: haar opa zit in een verzorgingshuis en Imane wil hem helpen ontsnappen… 

Het boek gaat niet alleen over scheiden of weglopen, vriendschap is ook een belangrijk thema. Daar wilde ik graag over schrijven, want in mijn leven zijn mijn vrienden ontzettend belangrijk. Ze zijn er om de leuke dingen mee te vieren, maar ze zijn er ook voor me wanneer het niet zo goed gaat. Mijn vrienden voelen echt als familie. Wegloopdagen kun je dan ook zien als een ode aan vriendschap.