Het werk van Juliette valt op door een aantal elementen, ook al is het, zoals eerder vermeld, in de loop van de jaren een beetje veranderd. Haar illustraties hebben een vriendelijke en toegankelijke uitstraling waarbij vooral de emoties, de compositie, het lijnenspel en het authentieke opvallen. Dat authentieke zit ‘m voornamelijk in de mensen die zij illustreert. Leg twee illustraties naast elkaar uit verschillende boeken en je ziet direct overeenkomsten. Een aantal boeken zal ik hieronder iets kort uitlichten. De keuze is echter lastig, want Juliette heeft zo veel gemaakt. Ik kies voor een aantal boeken die ik zelf (redelijk) goed ken en zelf mooi vind.

Allereerst iets over ‘De ongelooflijke (maar waargebeurde) heldendaden van Antar' van Lydia Rood. De illustratie op de voorkant triggert direct, maar ook de andere illustraties die dit boek sieren, maken nieuwsgierig naar het verhaal in dit boek. De 29 korte verhalen in dit boek schetsen kort een deel van het leven van Antar (die echt geleefd heeft). Alle verhalen zijn voorzien van prachtige, sferische illustraties van Juliette die goed bij de kern van het hoofdstuk passen of die goed aanvullen. Niet alleen de personages zijn passend bij de tijd van het boek, ook de omgeving rondom de personages is opvallend ijzersterk. Zachte kleuren en fijne soms gedetailleerde omgevingen (zoals het paleis) en dan een wat vagere omgeving (bijvoorbeeld het water en de bergen). Passende contrasten in het geheel. Heel anders dan de boeken van Spekkie en Sproet waar zij er ook heel wat van illustreerde en dat ligt niet alleen aan de tijd waarin het verhaal zich afspeelt. Juliette laat met de illustraties in dit boek zien dat ze groeit in haar werk.

 

In ’Sinbad de Zeeman’ van Tiny Fisscher herken je een beetje dezelfde soort stijl als die in ‘De ongelooflijke (maar waargebeurde) heldendaden van Antar’. In dit boek staan zeven reizen van Sinbad de Zeeman, elk met illustraties van een andere illustrator. Misschien vinden sommigen de illustraties van Juliette de Wit hier een vreemde eend in de bijt vergeleken met de rest, maar dat maakt juist dat haar illustraties opvallen en dat kenmerkt tocht echt een goede verhouding tekst-beeld. Ze passen bij de wereld van Sinbad de Zeeman. Sferisch, een beetje mysterieus en sprekend door de diverse kleuren, technieken en compositie.

​

Uiteraard kan ik niet om Spekkie en Sproet heen. In deze enigszins spannende serie beleven de kinderen Spekkie en Sproet allerlei avonturen. De relatief vele illustraties in deze boeken kenmerken zich door de zwart-wituitvoering, maar ook door de sfeer die de illustraties creëren. Fijn daarbij is dat er veel afwisseling is tussen kleinere tekeningen en grotere illustraties. Op deze manier blijf je als lezer geboeid. Daarnaast moet iets gezegd over de uitdrukking en emoties op de gezichten van Spekkie en Sproet. Ondanks dat de tekeningen in zwart-wit zijn, spreken de gezichten van Spekkie en Sproet en is spanning en humor onder andere door deze uitdrukkingen en de paar kleine karakteristieke details daarbij voelbaar. Door dit soort kleine toevoegingen merk je toch de beweging in de illustraties en dus de vaart in het verhaal.

 

Een ander boek dat opvalt is ‘Sinterklaas ABC’ van Mariska Hammerstein. Een klein handzaam boek waarin alle letters van het alfabet voorbijkomen. Op de ene bladzijde zie je een rijmpje staan dat steeds op dezelfde wijze start, bijvoorbeeld 'De O is van Ondeugend', waarbij de bewuste letter op de bladzijde ernaast is afgebeeld. De digitale illustraties van Juliette bij elke letter zijn divers en hebben mooie zachte kleuren. De meeste letters zijn chocoladeletters, dus juist de andere letters die net even anders zijn afgebeeld, vallen meer op, zoals de 'P' die bestaat uit allerlei pepernootjes die samen dus de letter 'P' vormen. Heel creatief bedacht.