Laatst vroeg iemand ons hoe we met een verhaal beginnen. Mooie vraag, moeilijk antwoord. Want dat verschilt en het is niet eenvoudig om hét moment aan te wijzen waarop een nieuw schrijfavontuur start. Er zijn talloze dingen die ons inspireren: een berichtje in de krant, een foto of schilderij, een persoon, een gebouw, iets wat we op straat zien of zelfs een keer een geboortekaartje. Het kan werkelijk van alles zijn. We sturen elkaar dit soort dingen altijd door. Meestal blijft het daar bij, maar soms vallen opeens een aantal van die ideeën heel mooi samen. Alsof we de randen van een puzzel hebben ontdekt. Dan gaan we brainstormen en soms komen we er dan achter dat we echt een verhaal te pakken hebben. 

 

Voor ons nieuwste boek ‘Flos en het glazen Paleis’ heeft het jaren geduurd voordat alles op z’n plek viel. De eerste puzzelstukjes waren er allang: als liefhebbers van kerst namen we ons voor om ooit een kerstverhaal schrijven. Toen Marlene tijdens een zomervakantie in een bloedheet Italië ‘A Christmas Carol' van Charles Dickens las, ontstond het idee om dat verhaal daarbij als inspiratie te gebruiken. We kneedden dit plan in allerlei vormen, maar telkens ontbrak er iets, totdat we een pop-up-boek in handen kregen over het kamertoneel van Baron van Slingelandt, een 18e eeuwse miniatuurversie gebaseerd op de Amsterdamse stadsschouwburg. De pop-ups hadden iets magisch, we kregen meteen veel zin om een verhaal te schrijven over dat papieren theater. Weken-, maandenlang dompelden we ons onder in het theaterleven in Amsterdam. Het ‘hoe, wat, waar’ wisselde steeds van richting, maar langzaam maar zeker kreeg ons kerstplan meer vorm. Toch lukte het nog niet helemaal om de ‘puzzel’ te leggen. We misten nog iets, een ‘wow’-gevoel, waarmee we onze uitgever zouden kunnen overtuigen om het verhaal in boekvorm uit te geven. Maar toen stuitten we op een foto van het Paleis voor Volksvlijt, het prachtige gebouw van staal en glas dat ooit het Frederiksplein in Amsterdam sierde. Het was aan het begin van de 20e eeuw een populaire uitgaansgelegenheid met een schouwburg waar een brede laag van de Amsterdamse bevolking kwam. Toen we daarna meer te weten kwamen over de excentrieke grootaandeelhouder Floris van Hall, viel ineens alles op zijn plek. In deze Van Hall, die zich teruggetrokken had uit het openbare leven om te gaan wonen in een kamer achter een van de loges en die soms als een soort geestverschijning bij een toneelvoorstelling opdook, zagen wij direct spook Marley uit 'A Christmas Carol'. Eindelijk hadden we zoveel stukjes verzameld, dat we aan het schrijven van ons kerstverhaal konden beginnen! En dat 18e eeuwse papieren theater? Dat bewaren we bij alle andere puzzelstukjes die we in de loop der tijd verzameld hebben!