Dit is een boek in de serie Best of YA|XS. Een XS-serie waarbij de boeken klein zijn (maar zo'n 20.000 woorden), ook wel novelles genoemd. De naam zegt het dus al: een klein, kort verhaal. Maar wat is dat eigenlijk jammer, want dit boek had dikker mogen zijn. De verhaallijn is sterk met veel diepgang, de diverse goed uitgewerkte thema's sluiten naadloos op elkaar aan en je wilt eigenlijk weten hoe het na de epiloog verder gaat.
Het verhaal start middenin een kitesurfles die de negentienjarige Sam op Vlieland tijdens zijn (werk)vakantie aan het geven is. Je leert direct een beetje meer over deze watersport, mocht je het nog niet kennen. Je kunt wel merken dat Esther Walraven zich goed verdiept heeft in deze sport. De termen die gebruikt worden zijn passend, maar soms was kennis over kitesurfen handig geweest, want niet alle specifieke begrippen zijn even beeldend uitgewerkt. Voor het verhaal maakt dat niet uit, maar er zijn vast lezers die de sport niet kennen en op de eerste bladzijde een woord als 'powerzone' willen begrijpen, zonder eerst grondig de tekst eromheen te moeten lezen. Het kitesurfen is eigenlijk een symbolische rode draad in het verhaal, of beter gezegd de wind, want het leven van Sam staat behoorlijk op zijn kop en is dus stormachtig. Sams vader blijkt namelijk beschuldigd te zijn van seksueel overschrijdend gedrag en stort thuis in. Sam ontvlucht het huis en is blij dat hij kitesurflessen mag geven. Tijdens één zo'n les ontmoet hij de veertienjarige Cheyenne, voor wie hij gevoelens krijgt, maar Cheyenne is minderjarig en juist dát is de oorzaak van de belabberde situatie waarin zijn vader nu zit. Wat moet hij met deze gevoelens? En wat moet hij met zijn vader? Je hebt snel met Sam te doen; je sluit hem in je hart. De twijfels en storm in zijn hoofd laten jezelf als lezer ook nadenken: wat zou jij doen als jij Sam was? Daarbij is het verhaal ook nog spannend, want Sam komt ook nog in een echte storm terecht en dat lijkt het moment te zijn dat de storm in zijn hoofd gaat liggen.
Esther Walraven heeft deze pittige thema's verwerkt in een verrassend verhaal dat vlot leest met taal die past bij de doelgroep (15+). Als je Esthers podcasts Waarom zijn bananen krom wel eens luistert, lijkt het vooral in het begin van het verhaal, alsof Esther het verhaal aan je voorleest.
Dit soort boeken mogen er meer komen. Als ze zijn zoals Wind zijn ze behapbaar qua hoeveelheid, houden ze de lezer er goed bij, zullen ze zeker zorgen voor meer leesplezier én ze zijn ook nog leerzaam. Helemaal als je een boek leest vanuit een jongen als Sam die sympathiek oogt en nadenkt over zijn acties. Hoe ga jij om met een #metoo-situatie? Hoe ga jij om met verliefdheid? Wie kun jij vertrouwen? Wat doe jij als je met een groot probleem rondloopt? Het is Esther Walraven goed gelukt om zo'n beladen verhaal in een kort verhaal te stoppen; in 93 bladzijden worden de problemen waar Sam mee worstelt, sterk uitgewerkt.
Achterop het boek staat een passend blokje met symbolen en hoeveel percentages van bijvoorbeeld romantiek en #metoo in dit verhaal zit. Handig: zo weet je direct wat je kunt verwachten als je dit boek gaat lezen.
Comentarios