'Vertrouwen is niet iets wat je bezit of niet bezit. Vertrouwen schenk je, met kleine hoeveelheden, een theekopje of eierdopje per keer.'
Frats woont met haar zussen Fenomeen en Jolijt bij haar tante Schadenfreude, Kokkie (geen familie) en een ander familielid, Maalstroom, in Huize Swift, een enorm groot huis met veel kamers en geheime gangen en geheime kamers. Een keer in de tien jaar vindt er een reünie plaats in dat enorme grote familiehuis. Frats komt erachter dat ze een bijzondere familie heeft. De familie Swift is eigenlijk gewoon een klein stukje wereld: een inmens grote familie waarin alles en iedereen net even weer anders is. In dit eerste deel spelen de tweeling Flora en Fauna, Schadenfreude (de Matriarch), Legaat de archivist, kapitein Maalstroom, Hautain (die uit de hoogte doet) en de chique Monstrueus en Madelief en dokter Oprecht een grote rol. Zoals je al merkt hebben de familieleden bijzondere namen. Wat blijkt, die zijn direct na de geboorte uit het Woordenboek van de familie gekozen (dat al eeuwen bestaat). Als tante Schadenfreude van de trap valt, raakt ze bewusteloos. Detective Loep uit de familie, gaat op zoek naar de dader en ondertussen gaan Frats, Fenomeen en familielid Erf ook de dader te vinden. Als Loep onthoofd wordt gevonden in de bibliotheek, wordt het mysterie groter en groter. Niet veel later wordt er nog iemand vermoord: Pamplemousse wordt vermoord tijdens een potje familiescrabble. Dit maakt de zoektocht nog ingewikkelder, maar ook komen er steeds meer aanwijzingen richting de dader....
Dit verhaal is ingenieus in elkaar gezet. Alle gebeurtenissen en alle personages zijn op de een of andere manier met elkaar verbonden. Het boek bestaat uit drie overzichtelijke delen, waarbij deel 1 de introductie is van de familie Swift en de val van de trap van tante Schadenfreude, de Matriarch. Deel 2 gaat over de zoektocht naar de dader en deel 3 gaat over de onthulling.
Aan de plattegrond in het begin kun je nog geen touw vastknopen. Als je steeds verder komt in het verhaal, vallen de puzzelstukjes in elkaar en begrijp je de plattegrond steeds beter.
Er komt een personage in voor, Erf genaamd, dat zich geen jongen en geen meisje voelt en aangesproken wordt met Erf of hun. Dat gebeurt nog zelden in kinderboeken en is even wennen. Verder barst het boek van de prachtige, beeldende taal tussen de gebeurtenissen door. Wel aan te raden de tijd te nemen om het te lezen, vanwege de vele namen en de vele gebeurtenissen.