Een prachtig haast sprookjesachtig verhaal over een broer en een zus op de vlucht die allerlei problemen en mensen met kwade bedoelingen tegenkomen en dat allemaal terwijl ze achtervolgd worden door een vloek.
Broer en zus, Janis en Silke van Holderstate. Ze zijn als water en vuur, maar kunnen niet zonder elkaar. Ze zijn de bergen in gevlucht, weg bij hun vreselijke neven, en kunnen zich met moeite alleen redden in de bergen. Silke zorgt voor eten en Janis maakt lepels van hout. Daarbij worden ze ook nog eens achtervolgd door een vreselijke vloek van madame Petrova (ik zie de kinderen en ze maken elkaar dood') en dat knaagt, vooral aan Silke. Gaan ze echt dood?
Als ze een dame, Loore, een soort waarzegster, ontmoeten is Silke degene die de kans aangrijpt om uit te rusten; Janis twijfelt. Uiteindelijk gaan ze (als Inga en Marik), met Loore, haar vriend Ranno en dansende beer Trine mee. Alleen is dat minder fijn dan het lijkt. Silke moet waarzegster spelen in plaats van Loore en ze komt erachter dat alles wat Loore voor hen heeft geregeld, zoals kleren, terug moet betalen. Dat had ze niet verwacht. Hun schuld is emorm. Janis vermaakt zich daarentegen prima met Ranno en vindt zijn oude geliefde verloren ezel terug. Na wat leugens en bedrog (tussen broer en zus) weten ze te ontsnappen. Ze komen bij een herberg: Balter en zonen. Mevrouw Balter blijkt gelukkig wél erg behulpzaam. Janis en Silke besluiten hun opa, die ze nooit gezien hebben, op te sporen. Zal het hen lukken opa Dillebod te vinden? En hoe reageert Silke als ze achter de waarheid van de vloek van madame Petrova komt?
Het verhaal beleef je vanuit de ogen van Silke. Janis krijgt in dit boek een wat afzijdige rol (die speelt de hoofdrol in het eerdere boek 'Lepelsnijder'). Je proeft Silkes onmacht, haar wantrouwen, verdriet en angsten door de krachtige rijke en beeldende taal in dit boek. Niet alleen de taal in de hoofdstukken zelf is schitterend; de hoofdstukken hebben ook prachtig sprekende titels. Een boek vol krachtige en zorgvuldig gekozen woorden. Veel zinnen zijn om in te lijsten. Je leest veel gedachten en niet zo zeer allerlei avonturen, hoewel er veel gebeurt in dit boek. Ondanks dat is het dus een verhaal met vaart en een verhaal waar je over na blijft denken.
Meer over Janis kun je lezen in het eerdere boek 'Lepelsnijder'. De twee boeken zijn heel goed los te lezen, hoewel je alles wat er gebeurd is in dit eerste boek er graag naast zou willen houden, omdat dat verhaal ook al zo aangrijpend was.
Tot slot moeten het mooie omslag en de illustraties van Annette Fienieg genoemd worden. Heel sfeervol en passend bij het boek of een hoofdstuk. Zo belangrijk voor de sfeer van dit verhaal.