'Het is om te janken dat we als mensen vooral bezig zijn met indruk máken in plaats van onder de indruk zÃjn...'
Het eerste boek dat ik las van Cora Sakalli was Superkat en het tweede boek gaat ook over een kat, kat Pamoek. Pamoek is de lijm die alles bij elkaar houdt in dit boek. Orkun past stiekem op Pamoek, na het overlijden van buurman Wessel met wie hij een goede band had opgebouwd. Hij voelt zich verplicht na de dood van Wessel, die hem bezighoudt. Zijn ouders mogen dit absoluut niet weten, die vinden katten niks. Als ze op het punt staan te verhuizen, wil hij zijn vriend Arda hem instructies geven om voor hem te zorgen, maar uiteindelijk besluit Orkun Pamoek tóch stiekem mee te nemen. Als ze bij hun nieuwe huis komen, probeert Orkun Pamoek te verstoppen in een boot die in de achtertuin van de buren ligt. Hier ontmoet hij Franka. Franka woont met haar moeder bij haar oma, na de scheiding van haar ouders en verstopt zich het liefst in de boot in de achtertuin. Ze ziet enorm op tegen het verplichte bezoek aan haar vader en wil het liefst weglopen. Beetje bij beetje lees je van zowel Orkun als Franka wat hen dwarszit en wat er allemaal gebeurd is. En dat is niet mis...De opbouw daarnaartoe is sterk uitgewerkt, waardoor het met recht een zeer goed boek genoemd kan worden. Af en toe lees je wat terugblikken die zeker niet te veel weggeven, maar de puzzelstukjes steeds meer op hun plek leggen. De band die langzamerhand ontstaat tussen Orkun en Franka is erg mooi, vooral als ze het plan hebben Pamoek terug te brengen naar de rechtmatige eigenaar, de dochter van Wessel. Maar dat blijkt anders uit te pakken dan verwacht.
Je volgt het verhaal afwisselend uit de ogen van Orkun en Franka. Het moment dat ze elkaar ontmoeten is ook uit twee perspectieven te lezen; dat maakt goed inzichtelijk dat mensen anders kunnen denken dan jezelf denkt. Daarnaast wordt goed duidelijk in dit boek dat ook iedereen anders is, want hoe ga je om met mensen met een verslaving? Hoe ga je om met migraine? En wat daarbij ook mooi uitgewerkt is in dit boek, zijn de culturele verschillen tussen een Nederlands gezin (dat van Franka) en een Turks gezin (dat van Orkun). Dit geeft kinderen een goed beeld dat niet iedereen hetzelfde denkt of dat niet iedereen dezelfde omgangregels kent. De taal speelt daarbij een minimale rol; het Turks is aanwezig, maar vooral de basiswoorden, zoals anne en baba.
Het stuk in dit boek waar Orkun en Franka bij de dochter van Wessel langsgaan om Pamoek te brengen, is ontroerend. Mooi hoe de emoties loskomen; emoties die ontstaan door liefde die je voelt voor iemand en de strijd die anderen van wie je houdt hebben met zichzelf. Verslaving is dan ook iets waar best veel kinderen mee te maken hebben en dat iedereen er anders mee om kan gaan heeft Cora Sakalli knap uitgewerkt. De zin waar deze bespreking mee begint, vond ik dan ook erg toepasbaar bij dit boek. Sowieso is de taal die Cora Sakalli gebruikt mooi en toegankelijk voor kinderen in de bovenbouw.