'Dat was juist zo fijn aan ons: wij waren een rimpelloze zee. En toen kwamen daar de eerste golven in. Die golven werden steeds hoger.'
Dat golven in het leven van iemand wat met je kunnen doen, wordt goed duidelijk in dit prachtige boek vol beeldende taal. Een boek over loslaten, elkaar accepteren, jezelf zijn en liefde.
Als de ouders van de dertienjarige Hazel toch best redelijk onverwachts vertellen dat ze gaan scheiden, stort haar wereld in. Marlies Slegers weet die boosheid van Haas en van zus Rivka prachtig beeldend te omschrijven. Rivka's boosheid is 'als een waterval, die kletterend op iedereen neerkomt.' Terwijl Haas’ boosheid eerst 'een monster is dat ze opsluit', om wat later 'een groot zwart monster te worden dat haar vader van alles toewenst'. Zelfs de vakantie wordt geannuleerd. Haas moet naar haar oma op het Eiland, waar ze dus echt geen zin in heeft. Daar komt ze tot rust, vooral door oma's hond Vincent, maar er spelen ook andere dingen. Oma vergeet steeds meer en Haas vindt in het huis van oma ongeopende oude brieven die voor haar vader zijn. Ook ontmoet Haas de bijzondere jongen Raaf, die gewoon Raaf is, en Kean, de vijftienjarige jongen op wie ze verliefd wordt. Allerlei diverse gebeurtenissen die prachtig op de een of andere manier samenhangen.
In alles een prachtig boek over, zoals oma zo mooi zegt:
'Ga je niet anders voordoen voor andere mensen. Wees gewoon jij. Dat is meer dan genoeg. Als ze je niet leuk vinden zoals je bent, is dat hun probleem.'
Het boek barst van de prachtige zinnen, beeldend en ontzettend sprekend, wat dit een extra mooi boek maakt. Er zullen ook kinderen zijn die deze taal wat minder zal aanspreken. Daarom is het boek misschien wel geschikter voor wat oudere kinderen, puur qua taal, want wat betreft de onderwerpen die aan bod komen (denk aan onderwerpen als scheiding, dementie, verliefdheid en geaardheid), zal het boek zeker geschikt zijn voor kinderen vanaf 10 jaar.
Ondanks dat je vrij vlot in het verhaal tussen de regels door leest waarom Haas' ouders scheiden en het verhaal mede draait om de vraag waarom ze scheiden, zit het boek goed in elkaar.
En dan is er nog niks gezegd over het omslag en de schutbladen: de sfeer die daarin verwerkt zit, is indrukwekkend. Er spreekt zo veel gevoel uit. Jammer dat er niet meer illustraties in het boek zitten. Dat was een zeer welkome aanvulling geweest.
'Oma kan een glimlach niet onderdrukken. Die spoelt gewoon aan, als een golf op haar gezicht.'