'Laten we samen alleen zijn'
Krachtig prentenboek over samen zijn en alleen zijn.
Beer maakt erg mooie muziek op de piano. Het hele bos wordt stil van zijn muziek, zo mooi vinden de dieren het; je hoort geen enkel geluid, alleen de pianomuziek. Als Beer zijn laatste liedje gespeeld heeft omdat de liedjes op zijn en hij echt toe is aan rust, zeuren de dieren aan zijn kop. Ze roepen allemaal om meer, meer, meer... Overal waar hij komt, achtervolgen ze hem, totdat hij Zebra ontmoet. Zou Zebra hem wel begrijpen?
Het verhaal is ontroerend; je hebt met Beer te doen. De verschillen tussen samen zijn én alleen zijn worden zo mooi uitgewerkt. Want wie wil er nou niet soms alleen zijn, maar toch samen zijn? En dat in niet al te veel tekst; in een kort verhaal waarin veel gebeurt. Heel sterk gedaan. Soms zet Marc Veerkamp zijn tekst nog wat kracht bij door met de vorm van woorden te spelen, zoals 'gááááááápt' of '...ontsnapt er uit zijn mond een BERENBRUL.'
Er wordt regelmatig gespeeld met klanken, wat dit bij uitstek een perfect voorleesboek maakt, zoals:
'Meer, meer, Pianobeer!' schreeuwen ze.
'Meer, meer, meer!'
'Volgende keer,' belooft Beer.
De illustraties van Jeska Verstegen zijn werkelijk zo prachtig, daar kun je niet omheen. Sfeervol, gedetailleerd en groots. Elke prent is zwart-wit met hier en daar een paar mooie accenten in rood die de illustraties nóg meer kracht geven.
De combinatie van illustraties en tekst maakt dit boek een pareltje. Kleuters zullen smullen als je dit verhaal voorleest. Dit prentenboek nodigt uit tot gesprek. Willen kinderen ook wel eens alleen zijn? Wanneer dan? Voelen kinderen zich ook wel eens alleen? Wat zou jij doen als je alleen wilt zijn? Heb jij een (beste) vriend? Kun je ook wel eens samen alleen zijn met deze vriend? Laat kinderen na het voorlezen zelf ook tekeningen bij maken over samen of alleen zijn.