De best wel ongelofelijke terugkeer van Torre van Annekarijn Overduin
- Hanneke Messelink
- 1 uur geleden
- 2 minuten om te lezen

Na het succesvolle eerste deel 'De toch niet zo eenzame tocht van Torre' waren de verwachtingen hoog gespannen. Nu is daar het tweede boek. Eerste boek nog niet gelezen? Ze zijn apart te lezen, door de fijne terugblikken in het boek, maar toch is het aan te bevelen eerst het eerste boek te lezen. Dit tweede avonturenverhaal voelt nog sterker aan dan het eerste verhaal, wat mede komt door de sterke opbouw en door de erg sferische, illustraties van Pluim die nog beter tot hun recht komen. Betoverend en sprookjesachtig waar nodig en andere illustraties realistischer op plekken waar je dat verwacht. Een perfecte mix. Waar het eerste boek soms wat zwaarder aanvoelde en het sprookjesgehalte heel voelbaar was, is dat beide in dit boek wat minder. Een geheel eigen prachtig verteld verhaal, waarbij spanning en humor elkaar perfect afwisselen in dit avontuur dat Torre meemaakt.
In 'De best wel ongelofelijke terugkeer van Torre' gaat het verhaal over Torre en zijn vrienden in de bergen. Dit keer komt oom Fons in de problemen tijdens een tocht en moet Torre samen met zijn vriend, de geit Natneus, hulp halen in het dorp. Je voelt al aankomen dat hulp vragen bij het dorp waarschijnlijk niet zonder omwegen zal gebeuren of dat er een twist aankomt. Het dorp is niet te bereiken en Torre moet uiteindelijk hulp vragen aan zijn oude vrienden uit het bos, de aardmannen. Tijdens de tocht naar de aardmannen ontmoet hij Aira op een bijzondere manier. Ze gaan samen verder zoeken en beleven onderweg allerlei bijzondere dingen. Het zal niet zo zeer de vraag zijn of Torre zijn vrienden vindt, maar meer hoe hij met zijn vrienden zijn oom kan helpen zonder dat oom Fons bewust wordt van de aardmannen (want dat is een gevaar voor de aardmannen). Deze sprookjesachtige vrienden uit het bos geven het verhaal net even wat meer humor, naast de soms hilarische uitspraken van Natneus. Vooral het samenspel tussen Knarf, Vosse en Natneus is sterk uitgewerkt en de taalverschillen tussen de aardmannen en de kinderen. Grote kans dat de gesprekken tussen deze personages veel lezers laat lachen.

De rijke taal is levendig en sterk, maar soms wat complex en iets te beeldend; iets te beschrijvend. Er zitten daarnaast wat elementen in die voor kinderen misschien niet bekend zijn. Het meeste wordt goed uitgelegd door context of onwetendheid van het aardvolk waarĀ Overduin dus op goede manier op inspeelt. Het boek is misschien wel meer geschikt als voorleesboek dan als zelfleesboek.
De schitterende illustraties van Pluim tillen het boek overduidelijk naar een hoger niveau. De combinatie van strakkere lijnen en de soms magische lichtval trekt je echt het verhaal in.
Een vermakelijk, verrassend gelaagd verhaal voor 10+, waarbij het voelt alsof je je in een heerlijke sprookjeswereld waant.
Schrijver: Annekarijn Overduin
Illustrator: Sophie Pluim
Jaar: 2025
Genre: fictie
Leeftijd: 10+
Uitgeverij: Gottmer