Dit prentenboek valt direct op vanwege de zachte mooie kleuren en de vele staarten op de voorkant. Het nodigt meteen uit tot gesprek, want welke dieren staan er op de voorkant?
Het verhaal in dit prentenboek gaat over Mans en Noor die samen met hun vader op safari gaan. Ze krijgen nog een waarschuwing van de ranger dat ze goed moeten opletten want wie weet zien ze wel de Grote Vijf: de neushoorn, de buffel, het luipaard, de olifant en de leeuw. Met deze opmerking weet je dat het opletten geblazen is, want grote kans dat we die Grote Vijf gaan tegenkomen in het boek. Kinderen die veel over dieren weten, zullen direct de Grote Vijf zelf opnoemen, zonder daarbij het boek nodig te hebben. Dan is het een uitdaging om te ontdekken of klopt wat de kinderen zeggen.
Het sterke van dit boek is de opbouw. Het boek heeft een steeds terugkerend patroon. Je ziet dat Noor een dier heeft ontdekt (goed zoeken, want ze zijn niet direct heel duidelijk zichtbaar) en dat Mans het dier steeds net mist. Hij gelooft zijn zus dan ook niet als zij bijvoorbeeld vertelt dat de neushoorn aan het hoelahoepen was. Niet zo gek, want wie gelooft dat nou? Op de bladzijde daarna zie je het bewuste dier dat Noor heeft gezien (meestal) gekke capriolen uit halen die Noor benoemt en die je niet verwacht. Uiteindelijk is de rit voorbij en blijkt Mans de Grote Vijf niet te hebben gezien, maar wat blijkt...hij heeft tóch vijf dieren gezien en wel de fantastische vijf. Welke dat zijn? Zoeken maar!
De illustraties van Dorien Brouwers zijn werkelijk prachtig. Met veel detail en zachte kleuren is het een aantrekkelijk geheel. Vooral de olifant in het water mag wat mij betreft apart genoemd worden: verbluffend mooi, om over de gedetailleerdheid nog maar niet te spreken. Haast magisch. Daarbij moet wel gezegd dat de de tekeningen van de mensen in dit boek niet het meest opvallen. Juist die dieren vallen op; de dieren en de natuur springen echt uit.
Fijn bij het voorlezen van dit prentenboek is de herhaling. Misschien ken je 'Ik wil een leeuw' wel, een ander prentenboek van Annemarie van der Eem. Ook in dit boek zat veel herhaling en op een vergelijkbare manier, maar toch anders, vernieuwend. Die herhaling bij elk dier, maakt het een toegankelijk en voorspelbaar boek; kinderen voelen snel aan (en zien dat ook in de illustraties) dat Mans het dier elke keer niet zal zien dat Noor aanwijst. En toch is het hele verhaal zo onvoorspelbaar als wat als ontdekt wordt wat Mans in de tussentijd wel niet allemaal zag. Een fijne, originele en goede insteek waar je veel verschillende kanten mee op kunt.