Kees schrijft een brief aan Septimia, een stoer meisje dat hij een keer heeft gezien en leuk vindt. Uiteindelijk besluit hij de brief zelf te geven aan Septimia. Hij neemt zijn cavia, Hector mee. De oplettende lezer heeft snel door dat Hector het beste maatje is van de wat verlegen Kees. Als hij Septimia heeft gevonden, blijkft Hector de brief opgegeven te hebben in zijn tas en dat is nog maar het begin van de avonturen, want vlak daarna raakt Kees Hector kwijt, wordt hij ondergepoept door een koe, maakt hij de geboorte mee van een kalfje én mag hij logeren op de boerderij. Hier leert hij het leven op de boerderij kennen en hij begint het steeds leuker te vinden. Als hij naar huis belt om te vragen of hij mag blijven slapen, is zijn moeder overbezorgd. Zijn vader komt een kijkje nemen op de boerderij en vindt het helemaal leuk als zijn zoon daar gaat logeren. Hij heeft het enorm naar zijn zin: 'Kees zou wel altijd willen blijven. Alleen moet hij even naar huis. Om alles te vertellen, voordat hij het vergeet.' De hamvraag blijft natuurlijk: zal hij Hector, zijn cavia weer vinden?
Dit boek is meer dan een zoektocht naar iemand of een dier. Dit boek laat zien hoe mensen leven, hoe anders een thuis kan zijn en hoe vriendschap kan voelen. Het verhaal is makkelijk leesbaar met fijne taal en heeft een toegankelijk, redelijk makkelijk onderwerp. Voor kinderen vanaf een jaar of 7 zijn zulke realistische verhalen erg fijn. De illustraties van Annemarie van Haeringen zijn een passend en een leuke aanvulling: meer had zeker gemogen!
Wat leuk is dat het leven op de boerderij wat meer aandacht krijgt, dat mag wel wat meer in boeken. Zonder de verhaallijn van de cavia Hector was het wellicht wel een wat saaier verhaal geweest; die voegt echt wat toe. Goed boek voor iets meer dan beginnende lezers om zelf te lezen.