Lamelos, geschreven door Gideon Samson en geïllustreerd door Milja Praagman, is een verrassend sterk uitgewerkt prentenboek waarbij het spel tussen woord en beeld uitblinkt. Er zit veel kracht in de sprekende beelden van Milja Praagman en de woorden van Gideon Samson raken.
Het verhaal gaat over een boos kind. Je zult maar zo boos worden als het kind in dit boek. Dit kind is echt goed boos, dat zie je aan alles. De driftbui spat van de bladzijden af. Als de eerste zin 'Op een dag was ik boos, zo boos, zo vreselijk boos' nog niet was gehoord door kinderen tijdens het voorlezen, wordt het wel uit de illustratie duidelijk. Herkenbaar voor veel jonge kinderen (en de voorlezers), want een driftbui is iets wat jonge kinderen wel eens hebben Maar gelukkig heeft dit kind een vader die er alles aan doet de boosheid weg te nemen. We zien een liefdevolle vader die het kind diepe druk geeft en niet meer loslaat. En dan ook echt niet meer loslaat, zelfs als het kind moet plassen... De boosheid blijft lang hangen, maar in ongeveer een week zien we het kind langzaam iets ontdooien. Het gezicht straalt rust uit en ontspant bladzijde na bladzijde steeds iets meer. Maar dan stapt het kind met een schone sok in een plas water. Zal de boosheid weggaan en zal de het kind ooit nog los willen laten...
De taal is rijk en met zinnen als 'Na een tijdje merkte ik hoe mijn razende boos een ietsepietsje minder razend werd' en 'Het raasde. Het stormde. Ik was boos' is het geheel pakkend en aansprekend. Heerlijk boek om voor te lezen. Jonge kinderen zullen dit verhaal direct begrijpen en daarbij ook nieuwe woorden leren. Maar vooral de herkenbaarheid in dit verhaal is fijn. Het gaat over een onderwerp dat vele kinderen zullen herkennen van zichzelf, een broertje of zusje of iemand anders. Nou zijn er al heel wat prentenboeken over boosheid, maar een prentenboek zoals dit, valt op en is in alle opzichten uniek. De boosheid, de liefde van een vader voor zijn kind en het proces van groeien en ontwikkelen zijn in woord en beeld meer dan duidelijk.
Milja Praagman heeft zichzelf overtroffen met de illustraties in dit boek. Heel beeldend en tegelijkertijd rustig, overzichtelijk, duidelijk en treffend. De composities, de vooral gele, groene en blauwe kleuren, de lijnen, de emoties; alles spreekt in dit boek. Maar de composities vallen toch echt het meeste op, naast de gele kleur. De lenigheid van de vader, de gekke hoeken die hij maakt met zijn lijf en de lijnen van de hond zijn toch echt kenmerken die knallen uit het boek en de zwaarte iets lichter maken.
Schrijver: Gideon Samson
Illustrator: Milja Praagman
Jaar: 2025
Genre: prentenboek
Leeftijd: 4+
Uitgeverij: Leopold