top of page

Het Ministerie van Oplossingen en de verdwijning van mevrouw Vis van Sanne Rooseboom

  • Foto van schrijver: Hanneke Messelink
    Hanneke Messelink
  • 2 dagen geleden
  • 3 minuten om te lezen
ree

Een nieuw deel in de serie Ministerie van Oplossingen, en wat voor één! Rooseboom heeft met 'Het Ministerie van Oplossingen en de verdwijning van mevrouw Vis' laten zien heel vindingrijk en origineel te zijn. Dit zevende deel in een sterke en fijne serie, is spannend en eigenlijk zo avontuurlijk zoals je het zelf maakt.


Het verhaal staat vast: mevrouw Vis is verdwenen en de kinderen van het Ministerie gaan haar zoeken. Maar zoals altijd in de boeken over het Ministerie van Oplossingen, staat het verhaal minder vast dan je denkt, want uiteindelijk zit er meer achter de verdwijning van mevrouw Vis en juist daar draait het eigenlijke verhaal om. De aanloop daarnaartoe is boeiend en verrassend door de vele twisten in het verhaal en de spanningsopbouw. Toch is het verhaal anders dan de andere verhalen, want in dit verhaal is de lezer zelf onderdeel van het verhaal en dus ambtenaar van het Ministerie, net als de hoofdpersonen Nina, Alfa, Ruben en Kai. Hoe leuk is dat! Je begint met lezen en na de heldere introductie en het eerste hoofdstuk snap je meteen hoe dit boek werkt. Tijdens het lezen bepaal je zelf het verhaal door aan het eind van een hoofdstuk zelf een keuze te maken voor een nieuw hoofdstuk ergens anders in het boek. Je kunt vaak kiezen uit twee opties, maar geregeld is er maar één optie. Extraatje daarbij is dat bepaalde keuzes punten kunnen opleveren, zodat je aan het eind van het verhaal aan de hand van het totaal aantal punten erachter kunt komen of je een waardig lid van het Ministerie bent. Het leuke is dat je regelmatig uiteindelijk (welke weg je ook kiest) relatief snel weer terug naar de kern van het verhaal gaat; je komt dus (wat je ook kiest) uiteindelijk weer bij hetzelfde hoofdstuk uit. Maar soms is een groot deel van het verhaal helemaal anders. Vooral op de momenten dat je moet kiezen met wie je meegaat. Uiteindelijk kom je dus weer bij de hoofdlijn uit waarbij Rooseboom, welke kant je ook had gekozen, subliem verder gaat met het verhaal. Dat doet ze door bijvoorbeeld zinnen als 'sommige van jullie zijn gevonden....' en 'de anderen zijn meegenomen...' op een moment dat de kinderen uit elkaar waren en weer bij elkaar komen. Dan maakt het dus voor het verhaal niet uit wat je hebt gekozen.


Als je soms iets terug wilt de lezen, is het wel een puzzeltocht, want welk hoofdstuk had je nou hiervoor en daarvoor gelezen? Goed om dat bij te houden dus, omdat je kriskras door het boek gaat. Achterin staat een puntenlijst waar je zelf de verdiende punten kunt bijhouden. Het is aan te bevelen om je hele route hier te noteren, dan raak je het spoor niet bijster én dan kun je het verhaal nog eens lezen, maar andere keuzes maken.


Origineel aan het verhaal is niet alleen het blader- en zoekelement, maar ook het jij-perspectief. Dat vind je niet vaak in kinderboeken (hoewel het de laatste tijd iets vaker voor lijkt te komen). Er zit wel wat variatie in. In sommige hoofdstukken is de 'jij-persoon' minder voelbaar. Hier is de verteller duidelijker aanwezig, vooral op momenten dat je even bijgepraat wordt over gebeurtenissen uit andere boeken bijvoorbeeld. Extra leuk aan dit deel is dat nagenoeg elk verhaal of personages uit eerdere delen kort even, relatief natuurlijk, worden aangestipt of voorbijkomen. Uiteraard komt de vervelende Zilverman uit eerdere boeken in het verhaal terug. Nu is hij alleen ineens behulpzaam, terwijl het hun grootste vijand was en of dat helemaal geloofwaardig is, moet je zelf maar ontdekken.


Om de sprankelende voorkant en de vele kleine illustraties van Janssen kun je ten slotte niet heen. Verfrissend en vaak geven ze een net even luchtiger beeld. Net als in de eerdere delen een heerlijke toevoeging.






Schrijver: Sanne Rooseboom

Illustrator: Mark Janssen

Jaar: 2025

Genre: fictie

Leeftijd: 9+

Uitgeverij: Van Goor

bottom of page